کد مطلب:193247 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
دلیل بر خروج امامت از اولاد امام حسن چیست؟
1- ابوعمرو زبیری گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: خبر ده مرا به چه دلیل امامت از فرزندان امام حسن - علیه السلام - خارج شد و به فرزندان امام حسین - علیه السلام - اختصاص یافت؟
امام فرمود: هنگامی كه اجل امام حسین - علیه السلام - و آنچه خداوند متعال درباره ی او مقرر فرموده بود - فرا رسید حضرت مجاز نبودند امامت را به فرزندان برادرشان برگردانند، و آنها را وصی خود قرار دهند، زیرا خداوند فرموده است: (و أولوا الأرحام بعضهم أولی ببعض فی كتاب الله) [1] «صاحبان رحم در كتاب خدا بعضی از بعضی سزاوارترند».
پس فرزندانش نزدیكتر بودند به او از فرزندان برادرش، و لذا سزاوارتر بودند از دیگری به امامت، بدین آیه امامت از فرزندان امام حسن - علیه السلام - خارج شد، و
[ صفحه 284]
در فرزندان حسین - علیه السلام - قرار گرفت، و این حكم آیه كه امامت از آن آنها باشد تا روز قیامت است.
2- عبدالرحمان بن المثنی هاشمی گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: فدایت شوم؛ به چه علت فرزندان حسین - علیه السلام - بر فرزندان حسن - علیه السلام - برتری پیدا كردند در حالی كه هر دو در یك خط حركت می كنند.
حضرت فرمودند: گمان نمی كنم این مطلب را قبول كنید. همانا جبرئیل - علیه السلام - بر پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - فرود آمد در حالی كه هنوز حسین - علیه السلام - متولد نشده بود و به او گفت: فرزندی برای شما متولد خواهد شد كه امت تو او را پس از تو خواهند كشت.
حضرت فرمودند: ای جبرئیل؛ به چنین فرزندی نیاز ندارم. پس جبرئیل سه بار این مطلب را با پیامبر تكرار كرد.
سپس پیامبر علی - علیه السلام - را خواست و به او فرمود: جبرئیل از ناحیه ی خدای عزوجل به من خبر داد كه برای تو فرزندی متولد می شود كه امتم او را پس از من خواهند كشت.
حضرت فرمود: نیازی به او ندارم یا رسول الله. پس حضرت رسول این مطلب را سه بار به علی - علیه السلام - فرمود، سپس به او گفت: امامت و وراثت در او و در فرزندان او خواهد بود، و خزانه دار علم الهی خواهند بود.
سپس حضرت رسول - صلی الله علیه و آله و سلم - برای فاطمه - سلام الله علیها - خبر فرستاد كه خداوند به تو بشارت می دهد به فرزندی كه امت من او را پس از من خواهند كشت.
حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرمود: پدرجان؛ نیازی به چنین فرزندی ندارم.
حضرت رسول - صلی الله علیه و آله و سلم - سه بار این مطلب را با فاطمه - سلام الله علیها - در میان گذاشت، پس برای او خبر فرستاد: كه امامت و وراثت و خزانه داری علم الهی در آن فرزند و اولاد او خواهد بود.
[ صفحه 285]
حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرمود: این پیشنهاد خدای عزوجل را قبول كردم.
سپس نطفه حسین - علیه السلام - منعقد و فاطمه - سلام الله علیها - باردار شد، و این بارداری شش ماه طول انجامید، سپس او را زائید، و هیچ بچه شش ماهه ای زنده نماند جز حسین بن علی - علیه السلام - و عیسی بن مریم - علیه السلام -.
ام سلمه متكفل امور او شد، و رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هر روز می آمد نزد او و زبان شریف خود را در دهان حسین - علیه السلام - می نهاد، و او زبان پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - را می مكید تا اینكه سیراب می شد، و بدین طریق گوشت حسین - علیه السلام - از گوشت رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - روئید، و هرگز نه از فاطمه شیر خورد و نه از كسی دیگر.
وقتی خداوند تبارك و تعالی درباره ی او: (و حمله و فصاله ثلاثون شهرا حتی اذا بلغ أشده و بلغ أربعین سنة قال رب أو زعنی أن أشكر نعمتك التی أنعمت علی و علی والدی و أن أعمل صالحا ترضاه و أصلح لی فی ذریتی) [2] «وضع حمل او و از شیر گرفتن او سی ماه است چون توانائی اش رسید و به چهل سالگی رسید گفت: پروردگار من؛ در دل من بیانداز كه شكر نعمت تو كنم كه بر من و بر والدینم ارزانی داشتی و اینكه كار شایسته بكنم كه آن را بپسندی و شایستگی را در ذریه ی من قرار ده» نازل فرمود.
و اگر گفته بود: «ذریه مرا اصلاح كن» در این صورت تمامی آنها ائمه می شدند، و لكن این چنین مخصوص كرد (و دعای عام نكرد) [3] .
3- مفضل گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: مرا خبر ده درباره ی فرمایش خدا كه می فرماید: (و جعلها كلمة باقیة فی عقبه) [4] «قرار داد آن را كلمه ی باقیه در نسل او».
[ صفحه 286]
حضرت فرمود: مراد و مقصود امامت است كه خداوند آن را در فرزندان امام حسین - علیه السلام - تا روز قیامت قرار داد.
گفتم: ای فرزند رسول خدا؛ چرا امامت در فرزندان امام حسین - علیه السلام - قرار داده شد نه اولاد و فرزندان امام حسن مجتبی - علیه السلام -، در حالی كه هر دو اولاد رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هستند، و هر دو نواده ی او و هر دو سید جوانان اهل بهشتند؟
حضرت فرمود: موسی و هارون هر دو پیامبر مرسل بودند، و هر دو برادر، با این حال خداوند پیامبری را در صلب (و فرزندان) هارون قرار داد نه موسی، و هیچ كس حق نداشت بگوید: چرا خدا چنین كرد؟
امامت خلافت و جانشینی از ناحیه ی خداست و كسی حق ندارد بگوید: چرا آن را در صلب امام حسین - علیه السلام - قرار داد نه در صلب امام حسن - علیه السلام -؟ زیرا خداوند در كارهایش حكیم است و از كارهایش هرگز سؤال نمی شود، بلكه او است كه از كارهای مردم سؤال می كند، و حق چنین كاری را دارد. [5] .
امام فرمود: هنگامی كه اجل امام حسین - علیه السلام - و آنچه خداوند متعال درباره ی او مقرر فرموده بود - فرا رسید حضرت مجاز نبودند امامت را به فرزندان برادرشان برگردانند، و آنها را وصی خود قرار دهند، زیرا خداوند فرموده است: (و أولوا الأرحام بعضهم أولی ببعض فی كتاب الله) [1] «صاحبان رحم در كتاب خدا بعضی از بعضی سزاوارترند».
پس فرزندانش نزدیكتر بودند به او از فرزندان برادرش، و لذا سزاوارتر بودند از دیگری به امامت، بدین آیه امامت از فرزندان امام حسن - علیه السلام - خارج شد، و
[ صفحه 284]
در فرزندان حسین - علیه السلام - قرار گرفت، و این حكم آیه كه امامت از آن آنها باشد تا روز قیامت است.
2- عبدالرحمان بن المثنی هاشمی گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: فدایت شوم؛ به چه علت فرزندان حسین - علیه السلام - بر فرزندان حسن - علیه السلام - برتری پیدا كردند در حالی كه هر دو در یك خط حركت می كنند.
حضرت فرمودند: گمان نمی كنم این مطلب را قبول كنید. همانا جبرئیل - علیه السلام - بر پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - فرود آمد در حالی كه هنوز حسین - علیه السلام - متولد نشده بود و به او گفت: فرزندی برای شما متولد خواهد شد كه امت تو او را پس از تو خواهند كشت.
حضرت فرمودند: ای جبرئیل؛ به چنین فرزندی نیاز ندارم. پس جبرئیل سه بار این مطلب را با پیامبر تكرار كرد.
سپس پیامبر علی - علیه السلام - را خواست و به او فرمود: جبرئیل از ناحیه ی خدای عزوجل به من خبر داد كه برای تو فرزندی متولد می شود كه امتم او را پس از من خواهند كشت.
حضرت فرمود: نیازی به او ندارم یا رسول الله. پس حضرت رسول این مطلب را سه بار به علی - علیه السلام - فرمود، سپس به او گفت: امامت و وراثت در او و در فرزندان او خواهد بود، و خزانه دار علم الهی خواهند بود.
سپس حضرت رسول - صلی الله علیه و آله و سلم - برای فاطمه - سلام الله علیها - خبر فرستاد كه خداوند به تو بشارت می دهد به فرزندی كه امت من او را پس از من خواهند كشت.
حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرمود: پدرجان؛ نیازی به چنین فرزندی ندارم.
حضرت رسول - صلی الله علیه و آله و سلم - سه بار این مطلب را با فاطمه - سلام الله علیها - در میان گذاشت، پس برای او خبر فرستاد: كه امامت و وراثت و خزانه داری علم الهی در آن فرزند و اولاد او خواهد بود.
[ صفحه 285]
حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرمود: این پیشنهاد خدای عزوجل را قبول كردم.
سپس نطفه حسین - علیه السلام - منعقد و فاطمه - سلام الله علیها - باردار شد، و این بارداری شش ماه طول انجامید، سپس او را زائید، و هیچ بچه شش ماهه ای زنده نماند جز حسین بن علی - علیه السلام - و عیسی بن مریم - علیه السلام -.
ام سلمه متكفل امور او شد، و رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هر روز می آمد نزد او و زبان شریف خود را در دهان حسین - علیه السلام - می نهاد، و او زبان پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - را می مكید تا اینكه سیراب می شد، و بدین طریق گوشت حسین - علیه السلام - از گوشت رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - روئید، و هرگز نه از فاطمه شیر خورد و نه از كسی دیگر.
وقتی خداوند تبارك و تعالی درباره ی او: (و حمله و فصاله ثلاثون شهرا حتی اذا بلغ أشده و بلغ أربعین سنة قال رب أو زعنی أن أشكر نعمتك التی أنعمت علی و علی والدی و أن أعمل صالحا ترضاه و أصلح لی فی ذریتی) [2] «وضع حمل او و از شیر گرفتن او سی ماه است چون توانائی اش رسید و به چهل سالگی رسید گفت: پروردگار من؛ در دل من بیانداز كه شكر نعمت تو كنم كه بر من و بر والدینم ارزانی داشتی و اینكه كار شایسته بكنم كه آن را بپسندی و شایستگی را در ذریه ی من قرار ده» نازل فرمود.
و اگر گفته بود: «ذریه مرا اصلاح كن» در این صورت تمامی آنها ائمه می شدند، و لكن این چنین مخصوص كرد (و دعای عام نكرد) [3] .
3- مفضل گوید: به امام صادق - علیه السلام - گفتم: مرا خبر ده درباره ی فرمایش خدا كه می فرماید: (و جعلها كلمة باقیة فی عقبه) [4] «قرار داد آن را كلمه ی باقیه در نسل او».
[ صفحه 286]
حضرت فرمود: مراد و مقصود امامت است كه خداوند آن را در فرزندان امام حسین - علیه السلام - تا روز قیامت قرار داد.
گفتم: ای فرزند رسول خدا؛ چرا امامت در فرزندان امام حسین - علیه السلام - قرار داده شد نه اولاد و فرزندان امام حسن مجتبی - علیه السلام -، در حالی كه هر دو اولاد رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هستند، و هر دو نواده ی او و هر دو سید جوانان اهل بهشتند؟
حضرت فرمود: موسی و هارون هر دو پیامبر مرسل بودند، و هر دو برادر، با این حال خداوند پیامبری را در صلب (و فرزندان) هارون قرار داد نه موسی، و هیچ كس حق نداشت بگوید: چرا خدا چنین كرد؟
امامت خلافت و جانشینی از ناحیه ی خداست و كسی حق ندارد بگوید: چرا آن را در صلب امام حسین - علیه السلام - قرار داد نه در صلب امام حسن - علیه السلام -؟ زیرا خداوند در كارهایش حكیم است و از كارهایش هرگز سؤال نمی شود، بلكه او است كه از كارهای مردم سؤال می كند، و حق چنین كاری را دارد. [5] .
[1] تفسير العياشي: ج 2 ص 72، بحارالأنوار: ج 25 ص 253 ح 9.
[2] سوره ي احقاف آيه ي 15.
[3] علل الشرايع: 79، بحارالأنوار: ج 25 ص 254 ح 14.
[4] سوره ي زخرف آيه ي 28.
[5] اكمال الدين: 204، معاني الأخبار: 126، الخصال: ج 1 ص 146، بحارالأنوار: ج 25 ص 260 ح 25.